آسمان سربی رنگ..من درون نفس سرد اتاقم دلتنگ
من گرفتار سنگینی سکوتی هستم..که گویا قبل از هرفریادی لازم استآسمان سربی رنگ..من درون نفس سرد اتاقم دلتنگ
من گرفتار سنگینی سکوتی هستم..که گویا قبل از هرفریادی لازم استامروز میخوام از خودم بگم...
راستش .....نمیدونم چی بنویسم ....
احسان هستم ۲۱ ساله از همدان ....
یه ذره کامپیوتر و انگلیسی میدونم.....
همین...در ضمن یه کوچولو هم شعر.....
...Loverly
It’s you whom I love you the most
It’s you for whom I care the most
My Love for you is true
And I know that’s yours is true, too
If you ask me I need you
the answer is Forever
If you ask me I’ll leave you
the answer is Never
If you ask me what I value, the answer is you
If you ask me if I love you, the answer is I Do
You’re the kindest person I have ever met
And loving you is something I won’t Ever regret
I would do anything to bring a smile to your face
It makes me happy just to be in the same place
You mean the world to me
Without you I don’t know where I’d be
So always remember that I love you
And I am always thinking of you
اشک...
کاش می شد اشک را معنی کنیم
واژه این جمله را پیدا کنیم
کاش می شد همچو باران بی نشان
گریه ها را راهی دریا کنیم
کاش می شد زیر باران گریه کرد
روز تنهایی به دنیا خنده کرد
کاش می شد همچو باران و تگرگ
صورت صد برگ گل را تازه کرد
کاش می شد عشق را معنی کنیم
این سراب مرده را دریا کنیم
کاش می شد در میان موج وباد
ساحل گمگشته رو پیدا کنیم
پائیز...
باز پائیز است ....باز این دل از غمی دیرینه لبریز است
باز میلرزد به خود سر شاخه های بید سرگردان
باز میریزد فرو بر چهره ام باران
باز رنجورم خداوندا پریشانم
باز میبینم که بی تابانه گریانم
باز پائیز است
باز این دنیا غم انگیز است
باز پائیز است وهنگام جدائیها
باز پائیز است و مرگ آشنائیها
خدا
خدای خوبم .............به نگاهت محتاجم
دلم می خواد دلهره های قلبمو بگیری.............
نمیدونی تو این روزا....تو این شبها چقدر صدات کردم............
...........نمیدونی دوباره چقدر بی قرارم....و چقدر دلتنگ او............
دوست داشتن..
آسمان را چه با ستاره چه بی ستاره دوست دارم
شب را چه با ماه چه بی ماه دوست دارم
زمبن را چه باطراوت چه بی طراوت دوست دارم
ولی دنیا را بدون تو دوست ندارم
شبی بارانی ....
شبی غمگین , شبی بارانی , شبی سرد
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من می گفت تنهایی غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
او هرگز شکستم را نفهمید
اگر چه تا ته دنیا صدا کرد
می گویند شیشه ها بی احساسند
اما وقتی بر روی شیشه بخار گرفته پنجره اتاقم نوشتم دوستت دارم
به آرامی گریه کرد
دروغ
کاش انسان از ازل دیده به جهان نمی گشود
کاش دیدگانش به زیبائی عادت نمی کرد :
" خوبرویان جهان رحم ندارد دلشان ..."
کاش خدا به جای کوفتن مشتی بر سینه او اناری می کاشت :
" من اناری را می کنم دانه به دل میگویم / کاش این مردم دانه های دلشان پیدا بود "
کاش خدا از برای او چند چیز نمی آفرید :
غرور , عشق , چشم و دروغ
که از غرور ... بر عشق خود چشم نمی بست ... و دروغ نمی گفت !!
تو رفتی
کاش نمی دیمت و از شراره های بی رحمانه نگاهت نمی سوختم......!!تو رفتی و من حالا می فهمم که ندای خداحافظی تو مدتها قبل از رفتنت بود و من نشنیدم و شاید نخواستم که بشنوم
زندگی...
در میان من و تو فاصله هاست گاه می اندیشم می توانی تو به لبخندی این فاصله را بر داری تو توانایی بخشش را داری دستهای تو توانایی آن را دارد که مرا زندگی بخشد چشم های تو به من می بخشد شور و عشق و مستی و تو چون مصرع شعری زیبا سطر بر جسته ای از زندگی من هستی بهار حضور توست و تو سبزی که من این گونه سبز می خواهمت
پاییز
باز پائیز است ....
باز این دل از غمی دیرینه لبریز است
باز میلرزد به خود سر شاخه های بید سرگردان
باز میریزد فرو بر چهره ام باران
باز رنجورم خداوندا پریشانم
باز میبینم که بی تابانه گریانم
باز پائیز است
باز این دنیا غم انگیز است
باز پائیز است وهنگام جدائیها
باز پائیز است و مرگ آشنائیها
هیچ...
گمان می کردم اگر نباشی میمیرم
دلم پیش دلت گیر کرده بود
تو رفته ای و من هنوز زنده ام
نه تو واقعی بودی
و نه من دروغین نبودم
و این میان افسوس از دلی که نباخته بودیم...
معادله مان دو مجهول داشت
طرح لبهای تو
و چشمان من
و هر دو
ماهرانه
دروغ می گفتند.......