کسی گوئی مرا می خواند
کسی انگار به من گفت : بر می گردم و تا بودن می مانم
کسی ظاهراّ در گوشم قصه ائی گفت
و من بی دلیل ماندم.

کسی در من اشکی ریخت
گونه ام خیس شد
دیده ام دوید.

کسی گوئی مرا می خواند
اسمم نمی داند اما گفت : بر می گردم.

به انتظار ماندم
اما هرگز شعله ات روشن نشد
برگشتم
و تــــــو همه رفتی
رفتی تا با زبان دیگران
قصه های کوچه و بازار
بودن را
ماندن را
بی رنگ کنی.

و من ٫ رفتم
کسی گوئی مرا می خواند.